Hé wat zie ik nu?
Heb jij jouw auto meegenomen?
En hoe hard kan die?
Ja, parkeer ‘m maar hier.
Tof dat je er bent!
Deze loopauto kan reuze hard, dat zagen we.
Maar in vergelijking mogen onze auto’s vliegensvlug.
Die snelheid wordt binnenkort wel aan banden gelegd: Minister van Nieuwenhuizen maakte bekend dat in maart 2020 de maximumsnelheid overdag naar 100 kilometer per uur gaat. Zo wordt de stikstofuitstoot – mooi scrabblewoord – hopelijk verminderd en dat is goed voor mens en milieu, aldus de minister.
Toen er over deze maatregel gesproken werd, waren er mensen die alvast spontaan 100 gingen rijden op de snelweg. Zijn er hier ook mensen die dat deden? Of nog steeds doen? Sommigen juichen het toe, anderen raken geïrriteerd.
Het is tijd voor selectieve traagheid.
Ook buiten de stikstofkwestie om is het helemaal niet zo verkeerd om het af en toe wat rustiger aan te doen. Onderzoeker en schrijver Wolfgang Sachs zei al in 1998: een samenleving die zich continue op de linker rijstrook bevindt, laat steken vallen op ecologisch en maatschappelijk gebied. Het is tijd, zegt Sachs, voor selectieve traagheid.
Vertragen moeten ook Jozef en Maria wanneer zij met hun pasgeboren zoon Jezus bij de tempel komen. Ze komen daar om te doen wat de regels van die tijd van hen vragen: 40 dagen na de geboorte moet er een offer gebracht worden aan God. Maar voordat ze de tempel überhaupt binnen kunnen gaan, lopen de jonge ouders flink vertraging op: ze worden staande gehouden door een oude man.
Die oude man heet Simeon. En deze Simeon mag dat kindje Jezus even vasthouden, schrijft Lucas. Wauw, dacht ik, toen ik dat las: wat een vertrouwen van Jozef en Maria, om zomaar hun pasgeboren zoon even te overhandigen aan een wildvreemde. Het heeft een groot effect: Simeon is helemaal in de gloria. Met het kind in zijn armen begint hij uitbundig te zingen: dit kind is het licht, zingt hij. Dit is het moment waar ik zo naar uit gekeken heb! Dit maakt mijn leven compleet.
Het samenzijn met het kind van Kerst maakt deze oude man zielsgelukkig.
Het samenzijn met het kind van Kerst maakt deze oude man dus zielsgelukkig.
En dat samenzijn wordt mogelijk gemaakt door die jonge ouders: zij rennen niet snel door, zij raken niet geïmiteerd of duwen de man opzij. Nee: zij blijven even stil staan. Ze maken tijd voor die ander, die zomaar op hun pad komt. Ze maken tijd om: te verlangsamen.
En later zal dat kind van Kerst ook steeds even stil blijven staan bij een ander. Bij mensen die rouwen, bij zieken, bij outcasts, misfits, bij kinderen en ouderen. Om dat hij verlangde om met hen samen te zijn.
Als je straks 100 rijdt op de snelweg, dan heb je misschien een paar minuten extra reistijd. Gebruik die minuten eens om te verlangsamen:
Om te denken aan een ander en wat je voor hem of haar betekenen kunt.
Om te denken aan jezelf en aan waar jij nu echt naar verlangt.
Laten we het kerstgevoel van vanavond minstens tot maart 2020 vasthouden.
Laten we oog houden voor mens en milieu.
Want: iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen.
Amen
Deze overdenking is uitgesproken tijdens Kerstnacht in Sportstad 2019 door ds. Anne-Meta Kobes
