De Stentor/Zwolse Courant | 16 juni 2005
YANG YANG CHIU
Anne Meta Gerritsen stapt, net als vele Nederlanders, deze zomer in het vliegtuig. De 18-jarige Zwolse scholiere heeft niet Turkije of de Spaanse Costa als eindbestemming, maar vertrekt voor drie weken naar Bangladesh. In het armste land ter wereld gaat ze samen met nog acht meiden op zoek naar het geluk van de Bengalen.
ZWOLLE – Negen meiden gaan in Bangladesh op zoek naar het geluk. De groep wordt uitgezonden door de interkerkelijke organisatie voor ontwikkelingssamenwerking (ICCO), Kerkinactie en het jeugdwerk van de Protestantse Kerk in Nederland.
Aan de hand van tien vraagstukken gaan de Nederlandse meiden groepsgewijs actief op zoek naar het geluk. Anne Meta richt zich daarbij met name op heilige plekken, heilige momenten en de vraag ‘wat geeft je leven zin’. Hoe ze antwoord op haar vragen krijgt weet ze nog niet. ‘Met elkaar praten zal moeilijk worden’, weet ze. ‘Dat is de eerste dagen misschien wat lastig, maar ik hoop dat we snel een manier vinden om met elkaar te kunnen communiceren.’ Haar verwachting is dat – bij gebrek aan een snelle auto of groot huis – het geluk voor de mensen in Bangladesh vooral schuilt in een hechte familieband.
Ik ben nog nooit verder geweest dan FrankrijkAnne Meta Gerritsen
Het project Factor Tien is specifiek gericht op de zoektocht naar het – ongrijpbare – geluk. Veel projecten in ontwikkelingslanden hebben juist ten doel iets tastbaars neer te zetten. Een school, een weeshuis of een bijdrage aan het welzijn van de inwoners. Anne Meta gaat ervan uit dat de groep op haar eigen manier de Bengaalse cultuur beter leert kennen dan wanneer ze aan een bouwproject zouden meedoen. Ze verheugt zich vooral op de activiteiten die ze met de Bengaalse kinderen zullen ondernemen. ‘Daardoor denk ik dat we, eenmaal in Nederland terug, iedereen hier meer kunnen vertellen over Bangladesh.’ Zo hoopt de Zwolse vwo-scholiere haar steentje bij te dragen. Bovendien wil ze weleens met eigen ogen zien waaraan het geld van donateurs nu eigenlijk besteed wordt. ‘Ik heb toch altijd het idee dat er veel geld aan de strijkstok blijft hangen.’
Eigenlijk bestaat haar interesse in ontwikkelingssamenwerking nog niet zo lang. Vorig jaar werd de nieuws-gierigheid van de aankomend studente Theologie geprikkeld, toen haar school – Carolus Clusius College – een leerling mocht afvaardigen naar Ethiopie. Het project Going Global van Edukans sprak Anne Meta en haar vriendinnen aan. ‘Niet eens zozeer vanwege mijn interesse voor ontwikkelingslanden, maar gewoon omdat ik weleens naar zo’n ver land wilde.’ Uiteindelijk ging Ethiopie tot haar teleurstelling aan haar neus voorbij. Toen ze via de kerk kennis kreeg van het project Factor Tien, besloot ze er dan ook voor te gaan. Ondanks de vier mille die ze zelf moet meebrengen. ‘De 1500 euro voor mijn reis- en verblijfskosten worden vergoed door de kerk.’ Tot het einde van dit jaar heeft ze de tijd om de overige 2500 euro, die zijn bestemd voor projecten in Bangladesh, bij elkaar te krijgen.
Anne Meta is inmiddels over de Ethiopie-teleurstelling heen en beschouwt het project in Bangladesh als de vakantie van haar leven. ‘Ik ben nog nooit verder geweest dan Frankrijk en weet eigenlijk niet zo goed wat me te wachten staat. Tuurlijk heb ik foto’s en beelden bekeken, maar ik heb geen idee hoe ik reageer als ik de armoede met eigen ogen zie.’ In de voorbereidingsweken hebben de Nederlandse meiden zich al gepro-beerd te wagen aan de Bengaalse keuken. ‘We zijn naar een Indiaas restaurant gegaan en hebben het heetste gerecht van de kaart besteld. Dat hebben we niet helemaal opgegeten’, haalt ze lachend in herinne-ring. ‘Het eten zal daar nog wel veel heter zijn’, verwacht ze. ‘We zijn te gast bij mensen en dan schijnen ze een extra schepje kruiden over het eten te doen.’ Uiteraard dringt de vraag zich op waar de Zwolse scholiere zelf gelukkig van wordt. ‘Verschijnselen in de natuur, zoals een zonsondergang. Machtige dingen waar je als mens geen invloed op hebt. Maar ook dat dit project op mijn pad is gekomen. Dat ik de krans krijg om een totaal ander land dan Nederland te bezoeken.’
Nuchter als ze is, realiseert ze zich dat het zover nog niet is. ‘Eerst heb ik nog toetsweek op school.’